Deze morgen zijn we om 7 uur opgestaan. Een beetje uitslapen na de vermoeiende dag van gisteren. Vandaag had ik meet last van men knie. De steile afdalingen van gisteren en vandaag waren niet zo aangenaam. Maar blijven gaan. Zoals Leo het zou zeggen: “Pain is my bitch!”.
Maar we zijn er geraakt. Vandaag 20 km gegaan. Opt gemakske me genoeg pauzes. Aangekomen in … Zijn we naar de kerk gegaan. Na een beetje rondkijken kwam de priester met ons een babbeltje doen. Het was wel ne rare 🙂 hij bood ons de gite van de kerk aan en daar zijn we dan naartoe gegaan. Het is een groot en oud gebouw. Toen we daar aankwamen moesten we onze rugzak afdoen en de schoenen in rekjes zetten. Onze rugzak moesten we in plastic zakken doen. Het dient om vlooien te doden ofzoiets. Een oudere vrouw kwam toen in het Frans iets tegen ons zeggen toen we op het binnenkoertje zaten. En wij zeiden maar qui, maar we verstonden er niets van. Ze keek wat raar en ging weg. Toen kwam er een andere vrouw en vroeg in het Engels of we jeuk hadden en beten van vlooien. Nu komt het grappige 🙂
De oude vrouw dacht dat we vol stonden met vlooien beten. Maar dat waren gewoon puisten! En pukkels van het zweten. Het is hier wel speciaal, in een oud klooster met allemaal gelovige mensen. Maar dat zal ik nog wel meer tegenkomen op de camino. In de gite heb ik nog een gezellige babbel gedaan met mede pelgrims. Een Zweed die vorig haar ook al de camino had gedaan. En daarnet is er een jong Nederlands koppel aangekomen die al van 6 mei op stap zijn. Het deed nog eens deugd om Nederlands te praten. Ik heb van hen een staal gekregen voor aan men knie te doen. Deze zalf ga ik morgen kopen in de pharmacie en ook koop ik een brace voor men knie. Want ze doet te veel pijn, anders is het echt niet meer leuk wanneer je bij elke stap die je zet een pijnscheut voelt…
Zo zebiet ne pizza gaan eten met men Duitse collega’s en dan deze blog posten waar ik wifi vind.
Oh ja, het stadje hier is echt prachtig, ik zal er eens wa foto’s bij opzwieren zodat ge kunt meegenieten.
Vele groetjes!
Mathias 
Matthias, misschien kan je bij de volgende gites om ijs vragen om op je knie te leggen. Een paar keer moest dat lukken. Dat remt de ontsteking. Veel moed nog en we kijken uit naar je blogs. groetjes,
Volhouden, Mathias! Blijven gaan, maar je kan ook wel eens een dag wat minder doen. Nog een mooi citaat, wel van een lange afstandsfietser (uit de filosofie van de heuvel) : dit was een nuttige berg om te beklimmen want ergens in de verte achter zijn rug lag de zee. Veel moed!
Mathias, het is fantastisch je te kunnen volgen. Het zal een echte levenservaring voor je zijn. Zoveel indrukken die je opdoet. Zoveel nieuwe mensen die je leert kennen. En wees maar zeker na deze reis zal je Frans stukken beter zijn ;-). Succes nog.